Ерик Бруин, експерт за будизам, водел истражување со кое било утврдено дека мумијата му припаѓа на будистичкиот мајстор Лиучуан кој живеел во 11 или 12 век во новата ера.
Скенирањето и ендоскопијата биле направени во медицинскиот центар Меандер во Холандија, под надзор на експерт од музејот Дрентс.
Меѓутоа, не е објавено врз која основа е откриен идентитетот на монахот.
Научниците и пред скенирањето сметале дека во статуата се наоѓа мумија, но сега откриле декаорганите биле отстранети од телото.
Оваа статуа прв пат ја напуштила Кина за да биде испитана во Холандија, а потоа ќе биде изложена во Будимпешта до мај.
Процес на самомумификација
За време на самомумификацијата, монахот првите 1.000 дена требало да има посебна диета која се состоела само од семиња и јаткасти плодови и би имал зголемена физичка активност за да ја отстрани маснотијата од телото.
Ледните илјада дена треба да јаде само кора од дрво и корења, и да пие отровен чај од дрвото Уруши кој предизвикува повраќање и дехидрација и ги убива сите организми кои би можеле да предизвикаат распаѓање на телото после смртта. На крајот, после шест години мачна подготовка, монахот би се заклучил во камена гробница и целосно би мирувал.
Неговата единствена врска со надворешниот свет тогаш би му била цевка за воздух и ѕвоно со кое би заѕвонил секој ден за луѓето да знаат дека уште е жив. Кога монахот ќе престане да ѕвони, цевката се вади и телото се остава во запечатената гробница наредните 1.000 дена.
Кога ќе поминат три илјади дена, гробницата се отвора за да се види дали успеала самомумификацијата. Доколку телото е сочувано, се преместува во храм и се обожува.
